Еве 5 месеци без тебе... 5 месеци, а ко да биле 5 години... Дојде и разгоре сè во мене, сите чувства кои беа длабоко во мене закопани повторно ги обнови, моето срце од камен го направи да е повторно толку нежно, што со само еден допир би можело да се скрши. Обнови сè, за потоа повторно да срушиш. Зошто? Барем на ова одговори ми... Зошто дојде кога планираше да си заминеш повторно? Зошто? За да ми го скршиш срцето? За да страдам веќе 5 месеци по тебе, а ти со друга некаде далеку од мене... Подобро ќе беше да си останесе така, да не те знаев, да не се случеше ништо, да не се заљубам... Иако можеби не ми веруваш, јас те љубам. Со сето срце, душа, тело... За тебе би дала сè, сè во животот само побарај. Но најверојатно не ти беше доволно тоа што го имавме ние, па затоа замина во нејзина прегратка... И сега додека стојам овде, осамена и чекам да се вратиш, ти си таму со неа, со љубовта на твојот живот, а јас... Јас сум твоја најдобра другарка, првата лицност на која помислуваш кога ти треба помош. И јас сум секогаш тука за тебе, а така и ќе остане. Секогаш ќе бидам онаа будала која чека да се вратиш, која секоја твоја желба ќе ја исполнува, која ќе те сака до крајот на својот живот... Но како и да е сакам сречен да си ти со неа, кога веќе неможеше да си со мене... А јас... Јас ќе живеам за деновите кои на кои се надевам ќе дојдеш овде, ќе бидеме заедно, повторно...
Те сакам... Сега и секогаш... До П***Р

Прочитајте повеќе