Еве нé, како на почеток, како во минатото. Гајле ми е дали си тука или не, дали ќе го прочиташ ова или не, затоа што од денес… од денес повторно живеам само за себе.
Денеска ми се случија три нешта: ми недостасуваше, ми недостасуваше и повторно ми недостасуваше. А околу мене тишина. Размислувам за тебе, за нас, за нашето (непостоечко) пријателство. Колку пораки требаше да ти напишам за да ме приметиш? Открив дека никогаш повеќе не морам да кажам "жалам", бидејќи нема причина за извинување откако луѓето ќе те предадат, кога ќе ти ја земат душата и ке ја прегазат! Не треба да се срамиш да ги собереш остатоците и да одиш понатаму! Не! Без каење!
Не сакам да тагувам за тебе затоа што знам дека нема да се вратиш. Не, не знам зошто си замислувам дека пак ке се вратиш и сé ке почне - од почеток. Можеби не бев доволно добар за тебе, можеби не заслужив ангел да ми прави друштво. Направив толку нешта за тебе што не ја заслужив оваа казна. Не можеш да го искористиш тоа како изговор кога ќе се погледнеш во огледало!
Кажи ми како да останам рамнодушен кога нé врзуваа толку многу нешта, а сепак не делеа само неколку чекори...
Знам дека и солзи ќе ми се појавуваат во очите. Знам и тоа дека очекувам ден кој можеби никогаш нема ни да дојде.
Не ти реков ништо кога си замина. А отиде без поздрав. Не знам каде. Но, знам, далеку од мене. Ти посакувам сé најдобро бидејќи знам дека преживуваш многу посложен и потежок период од мене. Се надевам дека еден ден ќе си ги вратиш крилјата кои ги загуби. Но, не барај ги кај мене. НИКОГАШ ПОВЕЌЕ!!!

Прочитајте повеќе