Празна душа, погледнувам кон небото и го гледам нејзиното ангелско лице. Иако има дечко јас премногу ја сакам за да се откажам. Таа тоа не го сваќа има погрешна замисла за сè она околу неа. Живее во нереален свет бидејќи сè и е совршено. Секој пат кога ќе ја видам големи бранови ја потопуваат мојата душа. Златна рипка закачена на јадица беспомошно бара спас, но го нема. Исто и јас барам спас но не можам да го најдам. Премногу сум залутал по љубовните патеки па очигледно нема назад. „играј ја играта до крај“. Ако и ги дадам моите очи ќе го види светот во поинакви бои. Ако и го дадам срцето ќе свати дека ја сакам. Ако и ја подарам душава ќе види дека без неа неможам. Едноставно проклетието продолжува... Во оваа пуста љубовна патека што се изгубив нема светлина, преовладува мракот. Скитам понатаму со една мисла и цел дека еден, бар еден ден ќе биде во моите прегратки и ќе свати колку ми значи. Доколку некој го пробие тој мрак тоа ќе биде моето срце кое ако ја има ќе блесне и ќе свети се додека нашата љубов не згасне.

Прочитајте повеќе