Сега... Сега кога си кажавме збогум, еден на друг, како да ти докажам дека ќе ми недостасуваш? Дека не можам да заспијам затоа што мислам само на тебе, маченце! Затоа што не можам да заборавам на денот кога те запознав. Кога те чекав сама на улица, мислејќи дека нема да дојдеш, дека ме заборави. Колку и да се трудам, не можам, а да не се сетам на твоето „ќе ме гушнеш?“, пред  да си одиш и на моето срце кое го слушав како чука. Но, сега знам дека што и да кажам, нема да допре до тебе и до срцето твое кое бесрамно го повредив! Знам дека повеќе нема да можам да го слушнам твојот глас и твоето „бебе“. Знам дека мислиш дека ми беше само играчка, некој на кој се обраќав само кога немав никого. Но, не е така. За ова верувај ми! Само знам дека ти си и секогаш ќе бидеш дел од мене. И фала Богу што не можеш да ги видиш солзите на моето лице! Фала богу маче! Ќе ми недостигаш многу, дури и премногу. И да знаеш болкава што ја чуствувам ќе ми биде казна за се што ти направив. За сите солзи кои ти ги пролеа за мене! За се што правеше за мене! А сега маче мое, пред  да ти кажам уште еднаш збогум, сакам да ми ветиш дека ќе се потрудиш да бидеш среќен и дека ќе ме заборавиш мене. А јас секогаш кога ќе ја видам твојата ѕвезда на небото ќе помислам на тебе и на тоа колку можев да бидам среќна со тебе... Ми недостасуваш ти, твојот глас, твојот допир, твојата насмевка и се што е твое. Ми недостасуваш и ќе ми недостасуваш уште многу долго... Збогум маче!

За А.....

Прочитајте повеќе