Си седам дома пред компјутерот мој и си размислувам... зошто животот мора да е толку суров? Зошто луѓето не ценат ништо? Зошто светот се изопачи? Зошто нема пријателство? Зошто не се сака животот? Ова се неколку од многуте прашања за кои неможам да си најдам одговор. Се чудам како може некој кој што ти значи многу, и не само тоа, некој за кој си правел многу работи кои не ни требало да ги правиш, но си ги правел, за нив да ти возвраќаат на суров начин (посветено на ex friends). Се прашувам дали толку сум осуден на пропаст што кога си одев дома морав да здогледам жена како скока од својата тараса (ова се случи пред околку 3 часа пред да го напишам писмото). Зошто кога имаш премногу малку луѓе околу тебе што мислис дека те ценат, наеднаш те изневеруваат? Многу прашања, но нема одовори. Каде да ги барам каде да ги најдам ни самиот не знам. Но знам само едно... пишувајќи го ова несврзано писмо... доколку успеав да ве натерам да го прочитате одвојте уште малце и прочитајте го ова: Мојот живот продолжува понатаму. Ќе се борам да ги остварам моите животни цели, од сега вртам нов лист нов начин на живеење, започнувам да живеам и да правам како јас што сакам, негрижејќи се дали некого ќе повредам зошто видов дека никој, ама баш никој не ценел сè што сум правел. А исто така ви препорачувам на сите вас да го правите тоа зошто само тоа е единствен начин да се постигне тоа!

Прочитајте повеќе